Op bezoek bij de Gastein Classics

Na misschien wel tien keer de checklist af te hebben gelopen was ik klaar om te gaan. Tot plots het bericht kwam dat mijn nachttrein naar Oostenrijk niet reed. Oh nee! Wat nu? Gelukkig had de organisatie een alternatief. De volgende dag kon ik vliegen naar München en vanaf München met de trein naar Bad Gastein. Dat was even de knop omzetten en even opnieuw m’n koffers herindelen maar zo gezegd zo gedaan. Echter werd mijn vlucht om 11.00 uur geannuleerd en werd ik omgeboekt naar de vlucht van 15.00 uur.

Vanaf 13.30 uur kon ik eindelijk inchecken en nadat ik mijn snowboard had weggebracht naar de locatie voor afwijkende bagage kon ik niet wachten om te vertrekken. Helaas! Bij het eerste controle poortje werkte mijn boardingpass niet en bleek ook dat deze vlucht was komen te vervallen. Om het feest compleet te maken was mijn snowboard al verdwenen in de catacomben van Schiphol en had ik deze pas na 1,5 uur wachten weer in bezit. Onverrichter zaken ben ik maar naar huis gegaan.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

De volgende dag moest ik op tijd richting Schiphol om de vlucht naar dit keer Salzburg te halen. Vanaf Salzburg ben ik opgehaald met een taxi om alsnog naar Bad Gastein te reizen. Net op tijd voor de feestelijke heropening van hotel Straubinger. Een prachtig oud pand met een imposante uitstraling. Het pand heeft 30 jaar leeg gestaan en is nu in z’n oude glorie hersteld.

In het hotel bevinden zich veel knipoogjes naar het verleden zoals een oude draaitelefoon die als je dichterbij komt gewoon toetsen blijkt te hebben. Maar ook oude muren zijn onbehandeld opgenomen in het interieur van het hotel. Dit komt allemaal op zeer smaakvolle wijze samen en maakt een mooie verbinding tussen oud en nieuw. Uiteraard bevat het hotel een eigen spa en zwembad waar je vooral de infinity pool buiten gedaan moet hebben.

Vanavond hadden we een ‘Yule abend’. Dit kerstmaal komt van oorsprong uit de Scandinavische landen en had eigenlijk iets weg van Spaanse tapas. Allemaal kleine feestelijke hapjes maar dan gebaseerd op de Oostenrijkse keuken.

Deze avond wordt gevierd als voorloper op kerst. Waar ik zelf vooral oog voor had waren de onder een dikke laag sneeuw bedekte bomen. Echt zo mooi en sprookjesachtig om daar in de avond doorheen te wandelen.

Gastein Classics

Zaterdagochtend zijn we na het heerlijke en uitgebreide ontbijt opgehaald met een taxi om naar SportGastein te gaan waar dag 1 van de Gastein Classics op het programma stond. De race was een teamrace waarbij een team van vier personen van start ging. Zodra de eerste twee personen over de finish kwamen was het voor het team klaar. De Gastein Classics werd pas voor de tweede keer gehouden maar het zag er erg professioneel uit.

Teams uit verschillende landen zoals Italië, Duitsland, Tsjechië en de Scandinavische landen kwamen allemaal voorbij. Er waren vandaag geen Nederlandse sporters om te interviewen maar morgen staan er wel landgenoten aan de start van de individuele races.

Pistes SportGastein

Na de race zijn we onder leiding van een gids de berg opgegaan met de Goldbergbahn. Deze begint op 1576 meter en de gondel brengt je naar 2650 meter hoogte. Het gebied was nog niet helemaal geprepareerd maar als dat wel het geval was geweest staat er zo’n 30/35 km piste tot je beschikking.

Helaas is dit gebied niet verbonden met de andere skigebieden in het Gasteinertal en ben je genoodzaakt om of met de skibus of met de auto hiernaar toe te reizen. Voor een dagje leent het zich in ieder geval prima.

Er waren zo’n 3 afdalingen beschikbaar, een gemoedelijke blauwe en twee iets meer uitdagende maar leuke rode afdalingen. Allemaal kwamen ze uit bij het middenstation vanwaar de gondel ons weer naar de top bracht. Vanaf de top kon je de schoonheid van de natuur goed tot je nemen.

Gelukkig voor ons scheen de zon waarbij de warmte heerlijk aanvoelde én we hadden goed zicht. In het skigebied bij SportGastein is er voor de skiroutes en offpiste liefhebbers genoeg te doen. Een aantal leden van onze groep durfden het aan en hebben de eerste lijnen getrokken door een dikke laag poedersneeuw. En dat met een heerlijk zonnetje erbij en je hebt een topmiddag.

Zoals aan alle leuke dingen komt er een eind en na zo’n 3 uur op de piste te zijn geweest begon de dalafdaling. Alsof ik in een casino stond kreeg ik de keuze van de gids: rood of zwart? Die keuze was niet moeilijk dus met goede moed zijn we als groep de 70% steile helling afgegaan richting het dalstation.

Na deze heerlijke skidag hadden we even tijd om te relaxen voordat we aan een historische stadstoer zouden beginnen. Tijdens deze toer is onder andere verteld hoe moeilijk het is om de leegstaande panden weer vol te krijgen. Vaak zijn er meerdere eigenaren (lees: investeerders) die het niet met elkaar eens worden. Neem als voorbeeld Grand Hotel Europa een prachtig pand met een majestueuze uitstraling.

De ene investeerder wil het hotel een facelift geven en anderen houden het liefst zoals het is waardoor de stijl en verdiepingen van het hotel niet op elkaar zijn afgestemd.

Er zijn ook investeerders die panden hebben opgekocht maar er vervolgens niets mee doen maar wachten totdat panden om hun heen worden opgeknapt waardoor hun eigen pand ook aantrekkelijker wordt om te verkopen. Heel gewiekst misschien maar het doet afbreuk aan de schoonheid van de stad. Gelukkig is er langzaam aan een ommekeer waardoor het licht in de stad steeds vaker weer schijnt.

Naast de prachtige panden biedt Bad Gastein een veelvoud aan thermische baden. Helaas moest ik het zelf met de verhalen doen vanwege de beperkte tijd maar de bekendste liefhebber van deze baden was de vrouw van keizer Franz Joseph oftewel keizerin Elisabeth ook wel bekend als Sisi, bij de meeste mensen bekend door de films met actrice Romy Schneider. Naar verluidt ga je er jonger uitzien bij het nemen van de baden. Helaas voor mij geen verjongingskuur.

Na de historische stadstoer hadden we heerlijk gedineerd met de groep van deze persreis. Een aangenaam laatste avondmaal in een sprookjesachtige setting. Zo heerlijk om in de frisse berglucht te wandelen en de sneeuw onder je voeten te horen knisperen.

De laatste dag en de race dag van de Gastein Classics. Vandaag stonden de individuele races op het programma. Eerst de dames en daarna de heren. Door mijn reisschema was het niet mogelijk de finish te zien van de heren race. Maar de dames deden er zeker niet onder voor. Wat een krachtig en atletisch vermogen hebben deze powervrouwen. De start was een massastart, erg gaaf om te zien maar het was na de eerste ronde en duidelijk verschil te zien tussen de uiteindelijke winnares en nummer twee en drie. De race was 30 km lang en bestond dus uit 5 rondes van 6 km. Het parcours was allesbehalve vlak maar met name één klim halverwege was loodzwaar. Al ploeterend gingen de dames hier naar boven.

Ongelofelijk wat zij hebben klaargespeeld. Uiteindelijk was het de Noorse winnares Emilie Fleten die de eerste prijs mocht opeisen. In een moordend tempo en met een verschil van ruim drie minuten tussen haar en haar achtervolgers kwam zij in een tijd van 1:50:34 over de finish.

Gaaf om een keer van zo dichtbij mee te mogen maken dus ben je een keer in de buurt van Bad Gastein ten tijde van dit evenement, neem de moeite om een kijkje te nemen.

Zoals gezegd had ik geen tijd om de mannenrace af te kunnen kijken, ik moest snel richting het hotel om uit checken waarna mijn reis richting Salzburg begon. Na zo’n anderhalf uur was ik op de eerste plaats van bestemming, station Salzburg. Vanaf station Salzburg moest ik naar München om daar later op de avond op de nachttrein naar Amsterdam te gaan en dan eindelijk naar huis om te dagdromen over m’n volgende reis naar de sneeuw. Want ook al ben ik net terug ‘The mountains are calling me again’.