Hoe wordt bepaald of een piste blauw, rood of zwart is?

De kleurcodering van pistes wordt wereldwijd toegepast, maar er zijn enkele verschillen per land. De classificatie is grotendeels gebaseerd op de hellingsgraad van de piste, maar ook andere factoren spelen een rol, zoals de breedte van de piste, de technische vereisten (bijvoorbeeld het nemen van scherpe bochten) en eventuele obstakels.

"Een blauwe piste is als een vriendelijk handje dat je de berg af helpt. Een zwarte piste vraagt: ‘Durf jij mij echt aan?"

Algemene normen voor skipistes

• Groene pistes (waar beschikbaar): Deze zijn het minst steil en hebben doorgaans een hellingsgraad tussen 3% en 10%. Ze zijn ideaal voor absolute beginners. Landen zoals Frankrijk en Zweden maken veel gebruik van groene pistes.
• Blauwe pistes: Deze hebben een hellingsgraad van maximaal 25%. Ze zijn geschikt voor beginners die wat meer ervaring hebben en zijn vaak breed en goed geprepareerd.
• Rode pistes: Met een hellingsgraad tussen 25% en 40% bieden deze pistes een uitdaging voor gevorderde skiërs. Ze vragen om meer controle en techniek.
• Zwarte pistes: De hellingsgraad van zwarte pistes ligt boven de 40%. Deze zijn zeer steil, soms niet geprepareerd, en alleen geschikt voor ervaren skiërs. In Noord-Amerika zijn er zelfs "dubbele zwarte diamanten" voor extreem moeilijke afdalingen.

Hoe gaat de verdeling in een skigebied?

In een skigebied wordt de verdeling van blauwe, rode en zwarte pistes zorgvuldig gepland om alle soorten wintersporters aan te spreken. Meestal geldt dat:

• Beginnerspistes (groen en blauw) zich dicht bij de dorpen of het centrale gebied bevinden. Dit maakt ze gemakkelijk bereikbaar en toegankelijk.
• Rode pistes vaak vanaf een hogere hoogte starten en een breed scala aan uitdagingen bieden, zoals langere afdalingen of meer technische secties.
• Zwarte pistes zich vaak bevinden op de steilste hellingen en soms toegang bieden tot ongeprepareerd terrein. Ze liggen vaak aan de randen van het skigebied of bij de hoogste toppen.

Een goed ontworpen skigebied heeft een evenwichtige verdeling van pistes zodat er voor elk niveau wintersporter voldoende keuze is. Bovendien worden beginnerspistes vaak gescheiden gehouden van de meer gevorderde afdalingen om botsingen en ongevallen te voorkomen.

Wie bepaalt de kleur van een piste?

De kleur wordt meestal vastgesteld door de exploitanten van het skigebied in samenwerking met experts op het gebied van pistebeheer. Zij bekijken niet alleen de hellingsgraad, maar ook de lengte, breedte, bochten en het risiconiveau. Sommige landen hebben daarnaast nationale richtlijnen waaraan de pistes moeten voldoen.

"Elke zwarte piste begon ooit als een blauwe droom. Het enige wat je nodig hebt, is lef om de afslag te nemen."

Regionale verschillen

Hoewel het kleurensysteem internationaal wordt toegepast, zijn er nuances per land:

• In Frankrijk vind je groene pistes voor beginners, terwijl rode en zwarte pistes vaak minder geprepareerd zijn.
• In Noorwegen en Zweden wordt soms een combinatie van kleuren en symbolen gebruikt, zoals groene cirkels voor beginners.
• In Noord-Amerika zijn groene cirkels, blauwe vierkanten en zwarte diamanten gebruikelijk. Extra moeilijke pistes worden aangeduid met dubbele zwarte diamanten.

Bekijk de pistekaarten

Benieuwd hoe de verdeling van pistes in jouw favoriete skigebied is? Op onze website kun je alle pistekaarten bekijken. Ga naar Pistekaarten en ontdek in één oogopslag welke afdalingen blauw, rood of zwart zijn. Zo kun je jouw skivakantie optimaal plannen!

De kleurcodering van pistes helpt wintersporters wereldwijd om de juiste afdaling te kiezen. Van groene pistes voor beginners tot zwarte voor experts, deze indeling is onmisbaar in elk skigebied. Met een goede planning en een blik op de pistekaart weet je zeker dat je geniet van een veilige en uitdagende dag op de piste.