Dagje freeriden in Hochkönig

Sinds ik zelf skileraar ben, ben ik me een stuk bewuster van de gevaren van het off piste skiën. Het is tegenwoordig ook echt een NO GO om met je skiklasje zomaar off piste te gaan. Je moet van goede huizen komen (dus goed zijn opgeleid) om de gevaren te kunnen inschatten. En eerlijk, als Landes 1 leraar, voel ik me daar niet toe bekwaam. En dus ga ik nooit zomaar off piste, zeker niet zonder lawine-uitrusting. Maar goed, laat ik nu goede vrienden hebben die beter zijn opgeleid, meer ervaring hebben en WEL weten wat ze moeten doen. En laat ik dan ook nog een stel goede vrienden hebben waar ik een lawine-uitrusting (schep, sonde, lawinepieper en airbag) van mocht lenen. Een paar brede all-mountain ski’s had ik al eens aangeschaft en zo was mijn uitrusting dan compleet.

Bestemming: Maria Alm

Ik kom al jaren in Maria Alm, maar ken, zoals gezegd, voornamelijk het skigebied op de pistes, op wat uitstapjes tijdens skileraren trainingen net ernaast na. Matthijs, een goede vriend en Staatlich Geprüft, nam mij met zijn schoonbroer (op een snowboard) en mijn vriend mee op pad om via de achterkant van de Aberg naar beneden te skiën en in Hintermoos uit te komen.

Dagje Freeriden

De dag begon op tijd en we zaten in één van de eerste liftjes omhoog. We skieden een rondje in op de piste. Het was de eerste skidag van deze vakantie voor mij, dus wennen was het sowieso, zeker op deze ski’s waar ik normaal nooit op ski. We deden een pieper-check om te controleren of al onze piepers zowel konden zenden als zoeken. Daarna namen we nogmaals de lift omhoog en begon het voor mij zwaarste onderdeel. De route die Matthijs had uitgekozen begon namelijk wat hoger dan waar de lift uitkwam, en dus moesten we en stuk aan de wandel. Ski’s op de rug en gaan. En ondanks dat ik behoorlijk getraind ben inmiddels door mijn nieuwe hobby aan crossfit, viel me deze beklimming toch wat zwaar en duurde het niet lang voor mijn eerste laagjes uit gingen.

Na wat geploeter en gelach om elkaar als één van ons weer eens tot zijn heupen in de sneeuw wegzakte en eruit moest kruipen met ski’s aan de rugzak gebonden, kwamen we toch op de plek aan waar we het maagdelijke poederveld in gingen skiën. Wat een uitzicht! Ik vond het best even spannend, maar de mannen gaven me vertrouwen en ik mocht in het midden skiën. Dat gaf een fijn gevoel, want zo kon ik even kijken hoe de eerste gingen en had ik ook geen angst dat ik in mijn eentje zou eindigen als ik onderuit zou gaan. Maar onderuit gaan was zeker niet mijn plan, en dat gebeurde ook niet. Wat een genot! De sneeuw was hier heerlijk en we trokken 4 mooie sporen door het witte veld. Daarna zakten we via kleine stukken verder af naar beneden en kwamen we langzaam tussen de boompjes uit. Ook weer een leuke ervaring! De route eindigde met een vlak stuk waarin we steeds wat konden skiën, afgewisseld met wat stukken waar we onze langlauf-skills konden ontwikkelen.

Uitkomen in Hintermoos

Na een intensieve ochtend kwamen we uit in Hintermoos, het dorpje verderop en was het tijd voor een welverdiende lunch. Wat een ervaring! Ik had al wel wat poeder-ervaring, maar het was onwijs gaaf om echt een keer zonder pistes in zicht naar beneden te gaan, wetende dat we niets stoms deden en alle voorbereidingen goed hadden getroffen. En dat wandelen? Niet mijn hobby, maar wel totaal de moeite waard!