Dagje freeriden in Hochkönig

Nu ik zelf skileraar ben, zie ik die momenten in een ander licht. Off-piste skiën is tegenwoordig een absolute NO GO met een skiklasje. Je hebt niet alleen een grondige opleiding nodig om de risico's te kunnen inschatten, maar ook de juiste uitrusting. Eerlijk gezegd voel ik me als Landes 1-leraar niet bekwaam genoeg om dit zelfstandig te doen. Maar gelukkig heb ik vrienden die wél de nodige ervaring en expertise hebben. Met een geleende lawine-uitrusting (schep, sonde, pieper en airbag) en mijn eigen all-mountain ski’s was ik klaar voor een nieuw avontuur.

Bestemming: Maria Alm

Al jaren kom ik in Maria Alm, maar mijn ervaring beperkt zich vooral tot de pistes en enkele uitstapjes tijdens skilerarentrainingen. Dat veranderde toen mijn vriend en ik, samen met Matthijs (een Staatlich Geprüft skileraar) en zijn schoonbroer, een off-piste route gingen verkennen. Onze tocht begon aan de achterkant van de Aberg en voerde ons richting Hintermoos.

De uitdaging begint

De dag startte vroeg, en we zaten in een van de eerste liftjes omhoog. Om te wennen aan de brede ski’s waarmee ik normaal niet ski, maakten we eerst een paar afdalingen op de piste. Daarna volgde een pieper-check om te controleren of al onze lawinepiepers zowel konden zenden als ontvangen. Toen was het tijd voor het echte werk.

De route die Matthijs had uitgekozen begon hoger dan de lift reikte, dus moest er gewandeld worden. Ski’s op de rug en gaan. Hoewel ik door mijn nieuwe hobby crossfit redelijk getraind ben, viel de klim me toch zwaarder dan verwacht. Al snel gingen de eerste laagjes kleding uit.

"Freeriden is niet alleen het avontuur van het skiën buiten de gebaande paden, maar ook het avontuur van jezelf en de natuur beter leren kennen, met respect voor de gevaren die er schuilen."

Tijdens de beklimming leverde het nodige gestuntel hilarische momenten op. Regelmatig zakte iemand tot zijn heupen in de sneeuw en moest zich met ski’s op de rugzak weer omhoog worstelen. Maar uiteindelijk bereikten we de plek waar we het maagdelijke poederveld in zouden skiën. Wat een uitzicht!

De afdaling door de poeder

Even voelde ik spanning, maar de mannen stelden me gerust. Ik mocht in het midden skiën, wat fijn voelde: ik kon eerst even kijken hoe de eersten gingen en wist dat ik niet alleen zou eindigen als ik onderuitging. Maar vallen? Dat was niet mijn plan – en het gebeurde ook niet. De sneeuw was perfect, en samen trokken we vier prachtige sporen door het witte landschap.

Langzaam daalden we verder af en kwamen we tussen de bomen terecht. Ook dat was een geweldige ervaring! Uiteindelijk eindigde de route met een vlak stuk, waarin we onze langlauf-skills konden oefenen om vooruit te komen.

Eindpunt: Hintermoos

Na een intensieve ochtend kwamen we aan in Hintermoos, waar een welverdiende lunch op ons wachtte. Wat een ervaring! Ik had al wat poederervaring, maar dit was de eerste keer dat ik een volledige afdaling maakte zonder ook maar een piste in zicht. Het gaf een waanzinnig gevoel, vooral omdat we goed voorbereid waren en niets ondoordachts deden. En dat wandelen? Niet mijn favoriete bezigheid, maar absoluut de moeite waard!